بعد از نیم ساعت، آن ها به یک درخت انجیر وحشی بزرگ رسیدند. نگده دیوانه وار بین شاخه ها می پرید. سپس او بر روی یک شاخه نشست و سرش را به سمت گینگیله کشید انگار که می خواست بگوید" حالا بیا اینجا! معطل چه هستی؟ گینگیله زنبوری در پایین درخت ندید، اما به نگده اعتماد کرده بود.ba'd az neym sâ'at، ân hâ be yek deraxt-e anjir-e vahši-ye bozorg residand. negede divâne vâr beyn-e šâxe hâ mi parid. sepas u bar ru-ye yek šâxe nešast va sareš râ be samt-e gingile kešid engâr ke mi xâst beguyad" hâlâ biyâ injâ! mo'attal-e če hasti؟ gingile zanburi dar pâyin-e deraxt nadid، ammâ be negede e'temâd karde bud.
After half an hour, they reached a huge wild fig tree. Ngede hopped about madly among the branches. He then settled on one branch and cocked his head at Gingile as if to say, "Here it is! Come now! What is taking you so long?" Gingile couldn't see any bees from under the tree, but he trusted Ngede.