adjective آویزان / âvizân

وقتی که باد می‌وزید، کاغذهای باطله روی درختان و حصارها آویزان می‌شدند.

vaqti ke bâd mivazid، kâğazhâ-ye bâtele ru-ye deraxtan va hesârhâ âvizân mišodand.

When the wind blew, waste paper hung on trees and fences.

بعد از چند ماه، پدر سیمبگویره به آن ها گفت که باید برای مدتی خانه را ترک کند. او گفت:" باید به سفری کاری بروم."" ولی می‌دانم که شما مراقب هم خواهید بود." صورت سیمبگویره آویزان و غمگین شد، ولی پدرش متوجه نشد. آنیتا هیچ حرفی نزد. او هم خوشحال نبود.

ba'd az čand mâh، pedar-e simbegviere be ân hâ goft ke bâyad barâye modati xâne râ tark konad. u goft:" bâyad be safari kâri beruam."" vali midânam ke šomâ morâqeb-e ham xâhyad bud." surat-e simbegviere âvizân va ğamgin šod، vali pedareš motavajeh našod. ânitâ hič harfi nazad. u ham xošhâl nabud.

After a few months, Simbegwire's father told them that he would be away from home for a while. "I have to travel for my job," he said. "But I know you will look after each other." Simbegwire's face fell, but her father did not notice. Anita did not say anything. She was not happy either.