adjective با‌ اَرزِش / bâ arzeš

وقت باارزش ترین دارایی ما انسان هاست

vaqt bâ arzeš tarin dârâyi mâ ensân hâst

Time is the most valuable possession of us humans

ولی وقتی نوبت میرسه به با ارزش ترین دارایی شون

vali vaqti nowbat mirese be bâ arzeš tarin dârâyi ešun

But when it comes to their most valuable possession

یکروز صبح، سیمبگویره دیر از خواب بلند شد. آنیتا سرش داد زد و گفت،" تو دختر تنبلی هستی!" او سیمبگویره را از تخت هل داد. آن پتوی با ارزش به ناخنش گیر کرد و به دو قسمت پاره شد.

yekruz sobh، simbegviere dir az xâb boland šod. ânitâ sareš dâd zad va goft،" to doxtar-e tanbali hasti!" u simbegviere râ az taxt hol dâd. ân patu-ye bâ arzeš be nâxoneš gir kard va be do qesmat pâre šod.

One morning, Simbegwire was late getting out of bed. "You lazy girl!" Anita shouted. She pulled Simbegwire out of bed. The precious blanket caught on a nail, and tore in two.