noun بَعد از ظُهر / ba'd az zohr

بعدازظهر سیزده بهمن سال نود، ایمون زاید یک آدم معمولی بود

ba'd az zohr sizdah bahman sâl navad، imun zâyed yek âdam-e ma'muli bud

On the afternoon of Bahman 13, 1390, Éamon Zayed was an ordinary person,

و در طول بعدازظهر‌ها افت میکنه

va dar tul-e ba'd az zohr‌hâ oft mikone

and drop during the afternoons.

بعد از ان بعد از ظهر، عقاب برگشت. او سوزن را برای نصب کردن پرهای افتاده در طول سفرش خواست. مرغ روی قفسه را نگاه کرد. اشپزخانه را هم نگاه کرد. در حیاط را هم نگاه کرد. ولی سوزن گم شده بود.

ba'd az ân ba'd az zohr، oqâb bargašt. u suzan râ barâye nasb kardan-e parhâ-ye oftâde dar tule safareš xâst. morğ ru-ye qafase râ negâh kard. âšpazxâne râ ham negâh kard. dar haiyât râ ham negâh kard. vali suzan gom šode bud.

Later that afternoon, Eagle returned. She asked for the needle to fix some feathers that had loosened on her journey. Hen looked on the cupboard. She looked in the kitchen. She looked in the yard. But the needle was nowhere to be found.

وقتی که مادر سیمبگویره مرد، او خیلی غمگین بود. پدر سیمبگویره تمام تلاشش را کرد تا از دخترش مراقبت کند. کم کم آنها یاد گرفتند که بدون وجود مادر سیمبگویره دوباره احساس شادی کنند. هر روز صبح آنها می‌نشستند و در مورد روزی که پیش رو داشتند با هم صحبت میکردند. هر بعد از ظهر با هم شام درست می‌کردند. بعد از شستن ظرفها، پدر سیمبگویره در انجام تکالیفش به او کمک می‌کرد.

vaqti ke mâdar-e simbegviere mord، u xeyli ğamgin bud. pedar-e simbegviere tamâm-e talâšeš râ kard tâ az doxtareš morâqebat konad. kam kam ânhâ yâd gereftand ke bedune-ye vojud-e mâdar-e simbegviere dobâre ehsâs-e šâdi konand. har ruz sobh ânhâ minešastand va dar mored-e ruzi ke piše ru dâštand bâ ham sohbat mikardand. har ba'd az zohr bâ ham šâm dorost mikardand. ba'd az šostan-e zarfhâ، pedar-e simbegviere dar anjâm-e takâlifeš be u komak mikard.

When Simbegwire's mother died, she was very sad. Simbegwire's father did his best to take care of his daughter. Slowly, they learned to feel happy again, without Simbegwire's mother. Every morning they sat and talked about the day ahead. Every evening they made dinner together. After they washed the dishes, Simbegwire's father helped her with homework.

زندگی سیمبگویره تغییر کرد. او دیگر وقت نداشت که صبح کنار پدرش بنشیند. آنیتا کارهای خانه خیلی زیادی به او می‌داد در حدی که بعد از ظهرها برای انجام تکالیفش خیلی خسته بود. او بعد از خوردن شام یکراست به رختخواب می‌رفت. تنها چیزی که به او آرامش می‌داد پتوی رنگارنگی بود که مادرش به او داده بود. پدر سیمبگویره متوجه نبود که دخترش شاد به نظر نمی‌رسد.

zendegi-ye simbegviere tağiir kard. u digar vaqt nadâšt ke sobh kenâr-e pedareš benešinad. ânitâ kârhâ-ye xâne-ye xeyli ziyâdi be u midâd dar hadi ke ba'd az zohrhâ barâye anjâm-e takâlifeš xeyli xaste bud. u ba'd az xordan-e šâm yekrâst be raxtexâb miraft. tanhâ čizi ke be u ârâmeš midâd patu-ye rangârangi bud ke mâdareš be u dâde bud. pedar-e simbegviere motavajeh nabud ke doxtareš šâd be nazar nemiresad.

Simbegwire's life changed. She no longer had time to sit with her father in the mornings. Anita gave her so many household chores that she was too tired to do her school work in the evenings. She went straight to bed after dinner. Her only comfort was the colourful blanket her mother gave her. Simbegwire's father did not seem to notice that his daughter was unhappy.

بعد از ظهر همان روز مادر و پدر و مادربزرگم مرا صدا زدند. من دلیلش را می دانستم. ان شب وقتی که دراز کشیده بودم که بخوابم، میدانستم که دیگر نمی توانم هیچوقت دوباره، نه از مادربزرگ، نه از پدر و مادرم و نه از هیچکس دیگر دزدی کنم.

ba'd az zohr-e hamân ruz mâdar va pedar va mâdarbozorgam marâ sedâ zadand. man dalileš râ mi dânestam. ân šab vaqti ke derâz kešide budam ke bexâbam، midânestam ke digar nemi tavânam hič vaqt dobâre، na az mâdarbozorg، na az pedar va mâdaram va na az hičkas-e digar dozdi konam.

Later that evening I was called by my mother and father, and Grandma. I knew why. That night as I lay down to sleep, I knew I could never steal again, not from grandma, not from my parents, and certainly not from anyone else.

یک روز بعد از ظهر وقتی که پدر و مادرش به خانه بازگشتند، خیلی ساکت و آرام بودند. ساکیما فهمید که اتفاقی افتاده است.

yek ruz ba'd az zohr vaqti ke pedar va mâdareš be xâne bâzgaštand، xeyli sâket va ârâm budand. sâkimâ fahmid ke ettefâqi oftâde ast.

One evening when his parents returned home, they were very quiet. Sakima knew that there was something wrong.