Back to the wordverb تَرک کَردَن / tark kardan
که اگر مجبور بشم ایران رو ترک کنم،ke agar majbur bešam irân ro tark konam،
that if I had to leave Iran,
ما زمانبندی مراسم رو تغییر دادیم و برنامه ریزی کردیم که زودتر کنفرانس رو ترک کنه.mâ zamânbandi-ye marâsem-e ro tağiir dâdim va barnâme rizi kardim ke zudtar konferâns ro tark kone.
البته از وقتی رعنا منو ترک کرد و به قصد درس خوندن به مالزی رفت albatte az vaqti ra'nâ mano tark kard va be qasd-e dars xondan be mâlezi raft
Although since Ra’na left me and went to Malaysia to study,
روزی که من خانه را به قصد شهر ترک کردمruzi ke man xâne râ be qasde šahr tark kardam
The day I left home for the city
من به بیرون از اتوبوس نگاه کردم و متوجه شدم که من داشتم روستایم را ترک می کردم، جایی که در انجا بزرگ شده بودم. من داشتم به یک شهر بزرگ می رفتم.man be birun az otubus negâh kardam va motavajeh šodam ke man dâštam rustâyam râ tark mi kardam، jâyi ke dar ânjâ bozorg šode budam. man dâštam be yek šahr-e bozorg mi raftam.
I looked outside the bus and realised that I was leaving my village, the place where I had grown up. I was going to the big city.
وقتی که اتوبوس ایستگاه را ترک کرد، من به بیرون از پنجره خیره شدم. من حیرت زده ام اگر می شد به عقب برمی گشتم، دوباره به روستایم برمی گشتم.vaqti ke otubus istgâh râ tark kard، man be birun az panjere xire šodam. man heyrat zade am agar mi šod be aqab barmi gaštam، dobâre be rustâyam barmi gaštam.
As the bus left the bus stop, I stared out of the window. I wondered if I would ever go back to my village again.
ترک میکنه!tark mikone!
They’ll quit.
بعد از چند ماه، پدر سیمبگویره به آن ها گفت که باید برای مدتی خانه را ترک کند. او گفت:" باید به سفری کاری بروم."" ولی میدانم که شما مراقب هم خواهید بود." صورت سیمبگویره آویزان و غمگین شد، ولی پدرش متوجه نشد. آنیتا هیچ حرفی نزد. او هم خوشحال نبود.ba'd az čand mâh، pedar-e simbegviere be ân hâ goft ke bâyad barâye modati xâne râ tark konad. u goft:" bâyad be safari kâri beruam."" vali midânam ke šomâ morâqeb-e ham xâhyad bud." surat-e simbegviere âvizân va ğamgin šod، vali pedareš motavajeh našod. ânitâ hič harfi nazad. u ham xošhâl nabud.
After a few months, Simbegwire's father told them that he would be away from home for a while. "I have to travel for my job," he said. "But I know you will look after each other." Simbegwire's face fell, but her father did not notice. Anita did not say anything. She was not happy either.
سیمبگویره خیلی آشفته بود. او تصمیم گرفت که از خانه فرار کند. او قسمتی از پتوی مادرش را برداشت، مقداری غذا برداشت و خانه را ترک کرد. او راهی که پدرش رفته بود را دنبال کرد.simbegviere xeyli âšofte bud. u tasmim gereft ke az xâne farâr konad. u qesmati az patu-ye mâdareš râ bardâšt، meqdâri ğazâ bardâšt va xâne râ tark kard. u râhi ke pedareš rafte bud râ donbâl kard.
Simbegwire was very upset. She decided to run away from home. She took the pieces of her mother's blanket, packed some food, and left the house. She followed the road her father had taken.
وقتی که پدر سیمبگویره به خانه برگشت، اتاقش را خالی دید. با قلبی اندوهگین پرسید :" چه اتفاقی افتاده آنیتا؟» زن توضیح داد که سیمبگویره فرار کرده است. او گفت :" من از او خواستم که به من احترام بگذارد، ولی شاید من خیلی سخت گیر بودم!" پدر سیمبگویره خانه را ترک کرد و به سمت مسیر رود رفت. او مسیرش را به سمت روستای خواهرش ادامه داد تا ببیند که آیا او سیمبگویره را دیده است.vaqti ke pedar-e simbegviere be xâne bargašt، otâqeš râ xâli did. bâ qalbi anduhgin porsid :" če ettefâqi yoftâde ânitâ؟» zan towzih dâd ke simbegviere farâr karde ast. u goft :" man az u xâstam ke be man ehterâm begozârad، vali šâyad man xeyli saxt gir budam!" pedar-e simbegviere xâne râ tark kard va be samt-e masir rud raft. u masireš râ be samt-e rustâ-ye xâhareš edâme dâd tâ bebinad ke âyâ u simbegviere râ dide ast.
When Simbegwire's father returned home, he found her room empty. "What happened, Anita?" he asked with a heavy heart. The woman explained that Simbegwire had run away. "I wanted her to respect me," she said. "But perhaps I was too strict." Simbegwire's father left the house and went in the direction of the stream. He continued to his sister's village to find out if she had seen Simbegwire.
زمانی که پدرشان به دنبال انها امد انها دوست نداشتند که انجا را ترک کنند. انها از نیارکانیادا خواهش کردند که با انها به شهر بیاید. او لبخند زد و گفت من برای زندگی در شهر زیادی پیر هستم. اما منتظر شما خواهم ماند تا دوباره به روستای من بیایید.zamâni ke pedarešân be donbâle ânhâ âmad ânhâ dust nadâštand ke ânjâ râ tark konand. ânhâ az niyârkâniyâdâ xâheš kardand ke bâ ânhâ be šahr biyâyad. u labxand zad va goft man barâye zendegi dar šahr ziyâdi pir hastam. ammâ montazer-e šomâ xâham mând tâ dobâre be rustâ-ye man biyâyid.
When their father came to fetch them, they did not want to leave. The children begged Nyar-Kanyada to go with them to the city. She smiled and said, "I am too old for the city. I will be waiting for you to come to my village again."
والدین ساکیما در خانه ی مرد ثروتمند کار می کردند. انها صبح زود خانه را ترک می کردند و دیروقت برمی گشتند. ساکیما و خواهر کوچکش تنها می ماندند.vâledeyn-e sâkimâ dar xâne -e mard-e servatmand kâr mi kardand. ânhâ sobh-e zud xâne râ tark mi kardand va diruaqt barmi gaštand. sâkimâ va xâhar-e kučakeš tanhâ mi mândand.
The parents of Sakima worked at the rich man's house. They left home early in the morning and returned late in the evening. Sakima was left with his little sister.
به قصد تحصیل در کشورهای مختلف دنیا ترک میکننbe qasd-e tahsil dar kešvarhâ-ye moxtalef-e doniyâ tark mikonan
to study in different countries in the world.
حدود ساعت 7 صبح توکیو رو ترک کردیمhodud-e sâ'at-e ____ sobh tokiyo ro tark kardim
Around 7 am, we left Tokyo
من ترک شده بودم و تنها مونده بودم.man tark šode budam va tanhâ munde budam.
I was abandoned and left alone.
از وقتی دوستم من رو ترک کرده، کاری ندارم بجز راه رفتن.az vaqti dustam man ro tark karde، kâri nadâram bejoz râh raftan.
“Since my friend left me, I’ve had nothing to do but walk.
تنها کسی که من رو ترک نمی کنه خودمم.tanhâ kasi ke man ro tark nemi kone xodamam.
the only person who won’t leave me is me.
وقتی دوستم من رو ترک کرد، کاری نداشتم به جز راه رفتن.vaqti dustam man ro tark kard، kâri nadâštam be joz râh raftan.
When my friend left me, I had nothing to do but walk.