گینگیله بالا رفت، در تعجب بود که چرا صدای معمول ویز ویز زنبورها را نمی شنید. او با خودش فکر می کرد،" شاید کندو در عمق تنه درخت است." او خود را به شاخه دیگری کشاند. ولی به جای کندو، او به صورت یک پلنگ خیره شد! پلنگ خیلی عصبانی بود که اینقدر بد از خواب پریده بود. او چشم هایش را تنگ کرد، دهانش را باز کرد تا دندان های خیلی بزرگ و خیلی تیزش را نشان دهد.gingile bâlâ raft، dar ta'job bud ke čerâ sadi ma'mul-e viz-e veyz-e zanburhâ râ nemi šenid. u bâ xodeš fekr mi kard،" šâyad kandu dar omq-e tane-ye deraxt ast." u xod râ be šâxe digari kešând. vali be jâ-ye kandu، u be surat-e yek palang xire šod! palang xeyli asabâni bud ke inqadr bad az xâb paride bud. u češm hâyeš râ tang kard، dahâneš râ bâz kard tâ dandân hâ-ye xeyli bozorg va xeyli tizeš râ nešân dehad.
Gingile climbed, wondering why he didn't hear the usual buzzing. "Perhaps the hive is deep in the tree," he thought to himself. He pulled himself up another branch. But instead of the hive, he was staring into the face of a leopard! Leopard was very angry at having her sleep so rudely interrupted. She narrowed her eyes, opened her mouth to reveal her very large and very sharp teeth.