verb جا دادَن / jâ dâdan

اتوبوس شهری همیشه پر بود، ولی بیشتر مردم هل میدادند تا سوار شوند. بعضی ها وسایلشان را زیر اتوبوس جا می دادند. دیگران وسایلشان را روی باربند های داخل می گذاشتند.

otubus-e šahri hamiše por bud، vali bištar-e mardom hol midâdand tâ savâr šuand. ba'zi hâ vasâylešân râ zir-e otubus jâ mi dâdand. digarân vasâylešân râ ru-ye bârband hâ-ye dâxel mi gozâštand.

The city bus was almost full, but more people were still pushing to get on. Some packed their luggage under the bus. Others put theirs on the racks inside.

من به زور خودم را کنار یک پنجره جا دادم. شخصی که کنار من نشسته بود یک کیسه پلاستیکی سبز را محکم گرفته بود. او صندل های قدیمی و یک کت کهنه به تن داشت، و دستپاچه به نظر می رسید.

man be zur xodam râ kenâr-e yek panjere jâ dâdam. šaxsi ke kenâr-e man nešaste bud yek kise-ye pelâstiki-ye sabz râ mohkam gerefte bud. u sandal hâ-ye qadimi va yek kot-e kohne be tan dâšt، va dastpâče be nazar mi resid.

I squeezed in next to a window. The person sitting next to me was holding tightly to a green plastic bag. He wore old sandals, a worn out coat, and he looked nervous.

که حالا، ما سعی کردیم که هرکدوم از اینارو توی یک قسمت جا بدیم.

ke hâlâ، mâ sa'i kardim ke har kodum az inao tuye yek qesmat jâ bedim.

Now, we’ve tried to include each of these in one episode.