Dictionary
noun خان / xân
IPA: /xɒːn/
From our corpus
هفته بعد، آنیتا، سیمبگویره، عمه و پسر عمه هایش را به صرف عصرانه به خانه دعوت کرد. عجب ضیافتی! آنیتا تمام غذاهای مورد علاقه سیمبگویره را آماده کرده بود، و همگی تا جایی که جا داشتند از آن ها خوردند. سپس بچه ها در حالیکه بزرگترها مشغول صحبت بودند سرگرم بازی شدند. سیمبگویره احساس شادی و شجاعت کرد. او زود تصمیم گرفت، خیلی زود، خانه برگردد و با پدر و نامادریش زندگی کند.
hafte-ye ba'd، ânitâ، simbegviere، amme va pesar amme hâyeš râ be sarf-e asrâne be xâne da'vat kard. ajab ziyâfati! ânitâ tamâm-e ğazâhâ-ye mowrede alâqe-ye simbegviere râ âmâde karde bud، va hamegi tâ jâyi ke jâ dâštand az ân hâ xordand. sepas bačče hâ dar hâli ke bozorgtarhâ mašğul-e sohbat budand sargarm-e bâzi šodand. simbegviere ehsâs-e šâdi va šojâ'at kard. u zud tasmim gereft، xeyli zud، xâne bargardad va bâ pedar va nâmâdarieš zendegi konad.
The next week, Anita invited Simbegwire, with her cousins and aunt, to the house for a meal. What a feast! Anita prepared all of Simbegwire's favourite foods, and everyone ate until they were full. Then the children played while the adults talked. Simbegwire felt happy and brave. She decided that soon, very soon, she would return home to live with her father and her stepmother.
اگه تو قیصر خان دایی میشد و چاقو رو از دست فرمون می‌گرفت،
age tu qeysar xân dâyi mišod va čâqu ro az dast-e farmun migereft،
If he would become Khan Daei in Gheysar and take the knife from Farmun’s hand,
Wiktionary- Sir, Mister; a title attached after the name of a man, marking politeness and/or social distance.
- khan (nomadic ruler); by extension:
- A Safavid provincial governor ranking between بیگلربیگی (beyglarbeygi, “governor-general”) and سلطان (soltân, “deputy governor”).
- In the Mughal and Qajar empires, an extremely common title used for any nobleman and courtier, even if not of nomadic background.
- The Ottoman emperor.