وقتی که غروب شد، از یک درخت بلند نزدیک رود بالا رفت و در شاخه ها برای خودش تختی درست کرد. تا زمانی که به خواب رفت آواز میخواند:" مامان، مامان، تو من را رها کردی. تو مرا رها کردی و دیگر هیچوقت بر نگشتی. پدر دیگر من را دوست ندارد. مامان، تو کی بر میگردی؟ تو منو رها کردی."vaqti ke ğorub šod، az yek deraxt-e boland-e nazdik-e rud bâlâ raft va dar šâxe hâ barâye xodeš taxti dorost kard. tâ zamâni ke be xâb raft âvâz mixând:" mâmân، mâmân، to man râ rahâ kardi. to marâ rahâ kardi va digar hič vaqt bar nagašti. pedar digar man râ dust nadârad. mâmân، to key bar migardi؟ to mano rahâ kardi."
When it came to evening, she climbed a tall tree near a stream and made a bed for herself in the branches. As she went to sleep, she sang: "Maama, maama, maama, you left me. You left me and never came back. Father doesn't love me anymore. Mother, when are you coming back? You left me."
صبح روز بعد، سیمبگویره دوباره آواز خواند. وقتی که زنان برای شستن لباس هایشان به کنار رود آمدند، صدای آواز غمگینی را که از بالای یک درخت بلند میآمد، شنیدند. آنها فکر کردند فقط باد است که برگ ها را به صدا در میاورد، و به کار خود ادامه دادند. ولی یکی از خانم ها خیلی با دقت به آواز گوش داد.sobh-e ruz-e ba'd، simbegviere dobâre âvâz xând. vaqti ke zanan barâye šostan-e lebâs hâyešân be kenâr-e rud âmadand، sedâ-ye âvâz-e ğamgini râ ke az bâlâ-ye yek deraxt-e boland miyâmad، šenidand. ânhâ fekr kardand faqat bâd ast ke barg hâ râ be sedâ dar miyâvord، va be kâr-e xod edâme dâdand. vali yeki az xânom hâ xeyli bâ deqqat be âvâz guš dâd.
The next morning, Simbegwire sang the song again. When the women came to wash their clothes at the stream, they heard the sad song coming from the tall tree. They thought it was only the wind rustling the leaves, and carried on with their work. But one of the women listened very carefully to the song.