verb زِمزِمه کَردَن / zemzeme kardan

تا زمانی که دویدن را متوقف کرد، شب شده بود، و خر گم شده بود." عرعر؟" در تاریکی به ارامی زمزمه می کرد." عرعر؟" صدای عرعرش انعکاس داشت. او تنها بود. در یک گودی سفت دور خودش پیچید، او به یک خواب عمیق و ازار دهنده رفت.

tâ zamâni ke davidan râ motevaqef kard، šab šode bud، va xar gom šode bud." ar'ar؟" dar târiki be ârâmi zemzeme mi kard." ar'ar؟" sedâ-ye ar'areš en'ekâs dâšt. u tanhâ bud. dar yek gowdi seft dowr-e-ye xodeš pičid، u be yek xâb-e amiq va âzâr dahande raft.

By the time he stopped running, it was night, and Donkey was lost. "Hee haw?" he whispered to the darkness. "Hee Haw?" it echoed back. He was alone. Curling himself into a tight ball, he fell into a deep and troubled sleep.

رحیم ارام زمزمه می‌کرد." شکمم خیلی پیچ می‌خورد."

rahim ârâm zemzeme mikard." šekamam xeyli pič mixorad."

"My tummy is so sore," whispers Rahim.

در راه، من اسم جایی که عمویم در ان شهر بزرگ ساکن انجا بود را حفظ کردم. من تا زمانی که به خواب رفتم، داشتم اسم شهر را زمزمه می کردم.

dar râhe، man esm-e jâyi ke amuyam dar ân šahr-e bozorg sâken-e ânjâ bud râ hefz kardam. man tâ zamâni ke be xâb raftam، dâštam esm-e šahr râ zemzeme mi kardam.

On the way, I memorised the name of the place where my uncle lived in the big city. I was still mumbling it when I fell asleep.

دخترک همچنان زمزمه می کرد

doxtarak hamčenân zemzeme mi kard

The girl kept whispering,