در شهر شلوغ نایروبی، دور از کانون گرم خانواده گروهی از پسرهای بی خانمان زندگی می کردند. انها روزها را بی هدف سپری می کردند. صبح ها درحالیکه پسرها شب قبل را روی پیاده روی سرد خوابیده بودند، زیراندازشان را جمع می کردند. برای مقابله با سرمای روز اشغال می سوزاندند تا خود را گرم کنند. ماگزوه در بین ان گروه از پسرها بود. او کوچکترین عضو گروه بود.dar šahr-e šoluğ-e nâyrubi، dur az kânun-e garm-e xânevâde goruhi az pesarhâ-ye bi xânemân zendegi mi kardand. ânhâ ruzhâ râ bi hadaf separi mi kardand. sobh hâ dar hâli ke pesarhâ šab-e qabl râ ru-ye piyâde ru-ye sard xâbide budand، zirandâzešân râ jam' mi kardand. barâye moqâbele bâ sarmâ-ye ruz âšğâl mi suzândand tâ xod râ garm konand. mâgozve dar beyne ân goruh az pesarhâ bud. u kučaktarin ozv-e goruh bud.
In the busy city of Nairobi, far away from a caring life at home, lived a group of homeless boys. They welcomed each day just as it came. On one morning, the boys were packing their mats after sleeping on cold pavements. To chase away the cold they lit a fire with rubbish. Among the group of boys was Magozwe. He was the youngest.
از همه جذابتر اینکه، حتی وقتی برق بره، سرما رو بیشتر نگه میداره.az hame jazzâbtar inke، hattâ vaqti barq bere، sarmâ ro bištar negah midâre.
The most interesting part is that, even when the electricity goes out, it keeps it cold for longer.