adverb سِپَس / sepas

خر مادرش را پیدا کرد، تنها و در ماتم از دست دادن فرزندش. انها به مدت طولانی به هم خیره شدند. و سپس خیلی محکم همدیگر را در اغوش گرفتند.

xar mâdareš râ peydâ kard، tanhâ va dar mâtam-e az dast dâdan-e farzandeš. ânhâ be modat-e tulâni be ham xire šodand. va sepas xeyli mohkam hamdigar râ dar âğuš gereftand.

Donkey found his mother, alone and mourning her lost child. They stared at each other for a long time. And then hugged each other very hard.

او خیلی اهسته و ارام و بی سر و صدا به دنبال غذا می‌گشت. و سپس....

u xeyli âheste va ârâm va bi sar v sedâ be donbâle ğazâ migašt. va sepas....

He searched for food slowly and quietly. And then...

هوا سرد بود و ماگزوه در ابتدای جاده ایستاده بود. مردی به سمتش رفت. ان مرد گفت،" سلام، من توماس هستم. من نزدیک اینجا کار می کنم، در جایی که تو می توانی چیزی برای خوردن پیدا کنی." او به خانه ای زرد با سقف ابی اشاره کرد." او پرسید،" من امیدوار باشم که تو به انجا بروی و مقداری غذا بگیری؟" ماگزوه به ان مرد و سپس به ان خانه نگاه کرد. او گفت،" شاید" و به راهش ادامه داد.

havâ sard bud va mâgozve dar ebtedâ-ye jâdde istâde bud. mardi be samteš raft. ân mard goft،" salâm، man tumâs hastam. man nazdik-e injâ kâr mi konam، dar jâyi ke to mi tavâni čizi barâye xordan peydâ koni." u be xâne i zard bâ saqf-e âbi ešâre kard." u porsid،" man omidvâr bâšam ke to be ânjâ beruy va meqdâri ğazâ begiri؟" mâgozve be ân mard va sepas be ân xâne negâh kard. u goft،" šâyad" va be râheš edâme dâd.

It was cold and Magozwe was standing on the road begging. A man walked up to him. "Hello, I'm Thomas. I work near here, at a place where you can get something to eat," said the man. He pointed to a yellow house with a blue roof. "I hope you will go there to get some food?" he asked. Magozwe looked at the man, and then at the house. "Maybe," he said, and walked away.

بعد از یک شب خواب راحت، مرغ فکر هوشمندانه ای داشت. او شروع به جمع کردن پرهای ریخته شده از تمام دوستان پرنده اش کرد. سپس گفت،" بیایید تمام پرها را به هم بدوزیم روی پرهای خودمان"." شاید این کار مسافرت کردن را اسانتر کند.".

ba'd az yek šab xâb-e râhat، morğ fekr-e hušmandâne i dâšt. u šoru' be jam' kardan-e parhâ-ye rixte šode az tamâm-e dustan-e parande aš kard. sepas goft،" biyâyid tamâm-e parhâ râ be ham beduzim ru-ye parhâ-ye xodemân"." šâyad in kâr mosâferat kardan râ âsântar konad.".

After a good night's sleep, Hen had a brilliant idea. She began collecting the fallen feathers from all their bird friends. "Let's sew them together on top of our own feathers," she said. "Perhaps that will make it easier to travel."

خواهر ووزی چند لحظه فکر کرد و سپس گفت،" ووزی، برادرم، ان هدیه ها برایم اهمیتی ندارد. حتی کیک هم برایم اهمیتی ندارد! ما همه با هم اینجا هستیم و من خوشحالم. حالا برو لباس های زیبایت را بپوش و بیا این روز را جشن بگیریم!" و ووزی همان کار را انجام داد.

xâhar-e vuzi čand lahze fekr kard va sepas goft،" vuzi، barâdaram، ân hediye hâ ____ ahammiyyati nadârad. hattâ keyk ham ____ ahammiyyati nadârad! mâ hame bâ ham injâ hastim va man xošhâlam. hâlâ beru lebâs hâ-ye zibâyet râ bepuš va biyâ in ruz râ jašn begirim!" va vuzi hamân kâr râ anjâm dâd.

Vusi's sister thought for a while, then she said, "Vusi my brother, I don't really care about gifts. I don't even care about the cake! We are all here together, I am happy. Now put on your smart clothes and let's celebrate this day!" And so that's what Vusi did.

پدرش هر روز به دیدن او می رفت. سرانجام او با آنیتا رفت. او دستش را دراز کرد که دستان سیمبگویره را بگیرد. او گریه کرد و گفت :" من خیلی متاسفم کوچولو، من اشتباه کردم. به من اجازه می دهی که دوباره امتحان کنم؟» سیمبگویره به پدرش و صورت نگرانش نگاه کرد. سپس به آرامی به سمت آنیتا قدم برداشت و دستانش را دور او حلقه کرد.

pedareš har ruz be didan-e u mi raft. saranjâm u bâ ânitâ raft. u dasteš râ derâz kard ke dastan-e simbegviere râ begirad. u gerye kard va goft :" man xeyli moteassefam kučulu، man eštebâh kardam. be man ejâze mi dehi ke dobâre emtehân konam؟» simbegviere be pedareš va surat-e negarâneš negâh kard. sepas be ârâmi be samt-e ânitâ qadam bardâšt va dastaneš râ dowr-e-ye u halqe kard.

Her father visited her every day. Eventually, he came with Anita. She reached out for Simbegwire's hand. "I'm so sorry little one, I was wrong," she cried. "Will you let me try again?" Simbegwire looked at her father and his worried face. Then she stepped forward slowly and put her arms around Anita.

هفته بعد، آنیتا، سیمبگویره، عمه و پسر عمه هایش را به صرف عصرانه به خانه دعوت کرد. عجب ضیافتی! آنیتا تمام غذاهای مورد علاقه سیمبگویره را آماده کرده بود، و همگی تا جایی که جا داشتند از آن ها خوردند. سپس بچه ها در حالیکه بزرگترها مشغول صحبت بودند سرگرم بازی شدند. سیمبگویره احساس شادی و شجاعت کرد. او زود تصمیم گرفت، خیلی زود، خانه برگردد و با پدر و نامادریش زندگی کند.

hafte-ye ba'd، ânitâ، simbegviere، amme va pesar amme hâyeš râ be sarf-e asrâne be xâne da'vat kard. ajab ziyâfati! ânitâ tamâm-e ğazâhâ-ye mowrede alâqe-ye simbegviere râ âmâde karde bud، va hamegi tâ jâyi ke jâ dâštand az ân hâ xordand. sepas bačče hâ dar hâli ke bozorgtarhâ mašğul-e sohbat budand sargarm-e bâzi šodand. simbegviere ehsâs-e šâdi va šojâ'at kard. u zud tasmim gereft، xeyli zud، xâne bargardad va bâ pedar va nâmâdarieš zendegi konad.

The next week, Anita invited Simbegwire, with her cousins and aunt, to the house for a meal. What a feast! Anita prepared all of Simbegwire's favourite foods, and everyone ate until they were full. Then the children played while the adults talked. Simbegwire felt happy and brave. She decided that soon, very soon, she would return home to live with her father and her stepmother.

سپس سگ گفت،" تختم را برایم مرتب کن!" نوزیبله در جواب گفت،" من تا به حال تخت سگ را مرتب نکرده ام." سگ گفت،" تخت را مرتب کن وگرنه گازت می گیرم!" پس نوزیبله تخت را مرتب کرد.

sepas sag goft،" taxtam râ barâyam morattab kon!" nuzibele dar javâb goft،" man tâ be hâl taxt-e sag râ morattab nakarde am." sag goft،" taxt râ morattab kon vagarna gâzet mi giram!" pas nuzibele taxt râ morattab kard.

Then the dog said, "Make the bed for me!" Nozibele answered, "I've never made a bed for a dog." "Make the bed, or I'll bite you!" the dog said. So Nozibele made the bed.

هر روز او مجبور بود که برای سگ اشپزی کند، جارو و شست و شو کند. سپس یک روز سگ گفت،" نوزیبله، امروز من باید به دیدن چند تا از دوستانم بروم. خانه را جارو کن، غذا را درست کن و چیزهایم را بشور تا قبل از اینکه به خانه برگردم."

har ruz u majbur bud ke barâye sag âšpazi konad، jâru va šost v šu kand. sepas yek ruz sag goft،" nuzibele، emruz man bâyad be didan-e čand tâ az dustanam beruam. xâne râ jâru kon، ğazâ râ dorost kon va čizhâyam râ bešur tâ qabl az inke be xâne bargardam."

Every day she had to cook and sweep and wash for the dog. Then one day the dog said, "Nozibele, today I have to visit some friends. Sweep the house, cook the food and wash my things before I come back."

به محض اینکه سگ رفت، نوزیبله سه نخ از موهای سرش را کند. او یک نخ را زیر تخت، یکی را پشت در، و یکی را روی حصار گذاشت. سپس با سرعت هرچه تمام تر به سمت خانه دوید.

be mahze inke sag raft، nuzibele se nax az muhâ-ye sareš râ kand. u yek nax râ zir-e taxt، yeki râ pošt-e dar، va yeki râ ru-ye hesâr gozâšt. sepas bâ sor'at-e har če tamâm tar be samt-e xâne david.

As soon as the dog had gone, Nozibele took three hairs from her head. She put one hair under the bed, one behind the door, and one in the kraal. Then she ran home as fast as she could.

سپس تام صابون، شکر و نان خرید. او انها را در صندوقش گذاشت.

sepas tâm sâbun، šekar va nân xarid. u ânhâ râ dar sandoqeš gozâšt.

Then Tom buys soap, sugar, and bread. He puts the things in his tray.

بعد از نیم ساعت، آن ها به یک درخت انجیر وحشی بزرگ رسیدند. نگده دیوانه وار بین شاخه ها می پرید. سپس او بر روی یک شاخه نشست و سرش را به سمت گینگیله کشید انگار که می خواست بگوید" حالا بیا اینجا! معطل چه هستی؟ گینگیله زنبوری در پایین درخت ندید، اما به نگده اعتماد کرده بود.

ba'd az neym sâ'at، ân hâ be yek deraxt-e anjir-e vahši-ye bozorg residand. negede divâne vâr beyn-e šâxe hâ mi parid. sepas u bar ru-ye yek šâxe nešast va sareš râ be samt-e gingile kešid engâr ke mi xâst beguyad" hâlâ biyâ injâ! mo'attal-e če hasti؟ gingile zanburi dar pâyin-e deraxt nadid، ammâ be negede e'temâd karde bud.

After half an hour, they reached a huge wild fig tree. Ngede hopped about madly among the branches. He then settled on one branch and cocked his head at Gingile as if to say, "Here it is! Come now! What is taking you so long?" Gingile couldn't see any bees from under the tree, but he trusted Ngede.

ولی گینگیله آتش را خاموش کرد، نیزه اش را برداشت و به سمت خانه راه افتاد و به نگده توجه نکرد. نگده با عصبانیت گفت،" ویک-تورر! ویک-تورر!" گینگیله ایستاد، و به پرنده کوچک نگاه کرد و بلند بلند خندید." تو مقداری عسل می خواهی دوست من؟ آره! ولی من همه کارها را خودم کردم، و کلی نیش خوردم و زنبورها مرا گزیدند. چرا باید این عسل دوست داشتنی را با تو قسمت کنم؟" سپس او به راهش ادامه داد. نگده خیلی عصبانی بود! این راه مناسبی برای رفتار با او نبود! اما او تاوان کار خود را می دهد!

vali gingile âtaš râ-ye xâmuš kard، neyze aš râ bardâšt va be samt-e xâne râh oftâd va be negede tavajjoh nakard. negede bâ asabâniyat goft،" vikturr! vikturr!" gingile istâd، va be parande-ye kučak negâh kard va boland boland xandid." to meqdâri asal mi xâhi dust-e man؟ âre! vali man hame-ye kârhâ râ xodam kardam، va kolli niš xordam va zanburhâ marâ gazidand. čerâ bâyad in asal-e dust dâštani râ bâ to qesmat konam؟" sepas u be râheš edâme dâd. negede xeyli asabâni bud! in râh-e monâsebi barâye raftâr bâ u nabud! ammâ u tâvân kâr-e xod râ mi dehad!

But, Gingile put out the fire, picked up his spear and started walking home, ignoring the bird. Ngede called out angrily, "VIC-torr! VIC-torrr!" Gingile stopped, stared at the little bird and laughed aloud. "You want some honey, do you, my friend? Ha! But I did all the work, and got all the stings. Why should I share any of this lovely honey with you?" Then he walked off. Ngede was furious! This was no way to treat him! But he would get his revenge.

سپس ادنگو و اپیو به بیرون رفتند. انها پروانه ها و پرندگان را دنبال کردند.

sepas odongu va âpiow be birun raftand. ânhâ parvâne hâ va parandegân râ donbâl kardand.

Then Odongo and Apiyo went outside. They chased butterflies and birds.

آنانسی حریص با خودش فکر کرد که : "من می‌توانم این کوزه را در بالای یک درخت بلند امن نگه دارم. سپس می‌توانم همه آن را فقط برای خودم نگه دارم!" او یک نخ بلند به دور کوزه پیچید، و آن را به دور شکم خود بست. او شروع به بالا رفتن از درخت کرد. ولی بالا رفتن از درخت سخت بود چون کوزه مدام به زانویش می‌خورد.

ânânsi haris bâ xodeš fekr kard ke : "man mitavânam in kuze râ dar bâlâ-ye yek deraxt-e boland amn negah dâram. sepas mitavânam hame-ye ân râ faqat barâye xodam negah dâram!" u yek nax-e boland be dowr-e kuze pičid، va ân râ be dowr-e šekam-e xod bast. u šoru' be bâlâ raftan az deraxt kard. vali bâlâ raftan az deraxt saxt bud čon kuze modâm be zânuyeš mixorad.

Greedy Anansi thought, "I'll keep the pot safe at the top of a tall tree. Then I can have it all to myself!" He spun a long thread, wound it round the clay pot, and tied it to his stomach. He began to climb the tree. But it was hard climbing the tree with the pot bumping him in the knees all the time.

در یک چشم به هم زدن به بالای درخت رسید. ولی سپس ایستاد و فکر کرد،" من فکر می‌کردم که من کسی هستم که تمام خردها پیش اوست، ولی الان پسرم از من باهوش تر بود!" آنانسی خیلی از این موضوع عصبانی بود تا جایی که آن کوزه سفالی را از بالای درخت به پایین انداخت.

dar yek češm be ham zadan be bâlâ-ye deraxt resid. vali sepas istâd va fekr kard،" man fekr mikardam ke man kasi hastam ke tamâm-e xeradhâ piš-e ust، vali alân pesaram az man bâhuš tar bud!" ânânsi xeyli az in mowzu' asabâni bud tâ jâyi ke ân kuze-ye sofâli râ az bâlâ-ye deraxt be pâyin andâxt.

In no time he reached the top of the tree. But then he stopped and thought, "I'm supposed to be the one with all the wisdom, and here my son was cleverer than me!" Anansi was so angry about this that he threw the clay pot down out of the tree.