noun شوفِر / šufer

ایستگاه اتوبوس کوچک در روستای من پر از مردم و اتوبوس های زیاد بود. حتی روی زمین چیزهای زیادتری بود که باید بار زده می شد. شوفرها اسم مقصد اتوبوس ها را جار می زدند.

istgâh-e otubus-e kučak dar rustâ-ye man por az mardom va otubus hâ-ye ziyâd bud. hattâ ru-ye zamin čizhâ-ye ziyâdtari bud ke bâyad bâr zade mi šad. šuferhâ esm-e maqsad-e otubus hâ râ jâr mi zadand.

The small bus stop in my village was busy with people and overloaded buses. On the ground were even more things to load. Touts were shouting the names where their buses were going.

من صدای شوفر را شنیدم که داد می زد،" شهر! شهر! به غرب میرایستگا!" این همان اتوبوسی بود که من باید سوارش می شدم.

man sedâ-ye šufer râ šenidam ke dâd mi zad،" šahr! šahr! be ğarb-e mirâyestgâ!" in hamân otubusi bud ke man bâyad savâreš mi šodam.

"City! City! Going west!" I heard a tout shouting. That was the bus I needed to catch.