verb طُلوع کَردَن / tolu' kardan

وقتی که افتاب طلوع کرد برادرشان همین طور که اواز می خواند به دوردست ها پرواز کرد.

vaqti ke âftâb tolu' kard barâdarešân hamin tur ke âvâz mi xând be durdast hâ parvâz kard.

And as the sun rose, he flew away singing into the morning light.

گذاشتم فقط بخاطر اینکه یه دایره‌ای از نور خورشید، از صبح که درحقیقت طلوع می‌کنه خورشید می‌ندازه تو این گنبدخونه.

gozâštam faqat bexâter-e inke ye dâyerei az nur-e xoršid، az sobh ke darhaqiqat tolu' mikone xoršid miyandâze tu in gonbadxone.