verb فَراموش کَردَن / farâmuš kardan

مادرم به من یادآوری می‌کند،" مسواک زدن را فراموش نکن. من به مادرم می‌گویم،" من؟ هرگز!"

mâdaram be man yâdâvari mikonad،" mesvâk zadan râ farâmuš nakon. man be mâdaram miguyam،" man؟ hargez!"

Ma reminds, "Don't forget teeth." I reply, "Never, not me!"

اگه فراموشم کنی، ترک آغوشم کنی

age farâmušam koni، tark-e âğušam koni

If you forget me, leave my embrace,

نسیم خنکی وزیدن گرفت که مدت ها بود صفایش را فراموش کرده بودیم.

nasim-e xonaki vazidan gereft ke modat hâ bud safâyeš râ farâmuš karde budim.

a cool breeze started blowing, the purity of which we had forgotten a long time ago.

وقتی که نزدیک خانه بودند، نوزیبله دستش را روی گردنش گذاشت. او گردنبندش را فراموش کرده بود! او از دوستانش خواهش کرد،" خواهش می کنم با من بیایید!" ولی دوستانش گفتند الان خیلی دیر وقت است.

vaqti ke nazdik-e xâne budand، nuzibele dasteš râ ru-ye gardaneš gozâšt. u gardanbandeš râ farâmuš karde bud! u az dustaneš xâheš kard،" xâheš mi konam bâ man biyâyid!" vali dustaneš goftand alân xeyli dir vaqt ast.

When they were nearly home, Nozibele put her hand to her neck. She had forgotten her necklace! "Please come back with me!" she begged her friends. But her friends said it was too late.

راه میرم تا فراموش کنم. فرار می کنم، دور میشم.

râh miram tâ farâmuš konam. farâr mi konam، dur mišam.

I walk to forget. I run away; I get away.

فراموش کنم هیچ وضعیتی تا همیشه ثابت نیست.

farâmuš konam hič vaz'iyati tâ hamiše sâbet nist.

to forget that no condition will stay unchanged forever,