noun فِعل / fe'l

فعلتم همیشه با ing میاد

fe'letam hamiše bâ ____ miyâad

Your verb always comes with "ing".

یعنی فعل "بودن" و ما توی فارسی هم بخوایم بگیم

ya'ni fe'l-e "budan" va mâ tuye fârsi ham bexâym begim

I mean, if we want to say the verb “be” in Farsi,

فعل Be رو ما بخوایم، یعنی بپاچونیمش؛ am و is و are میپاچه بیرون

fe'l-e ____ ro mâ bexâym، ya'ni bepâčunimeš؛ ____ va ____ va ____ mipâče birun

If we want to crush the verb “be”, “am”, “is”, and “are” will come out,

ریشه گذشته + ه که قسمت مفعولی میگیم. + فعل کمکی بودن در زمان گذشته ساده.

riše-ye gozašte + he ke qesmat-e maf'uli migiyam. + fe'l-e komaki-ye budan dar zamân-e gozašte-ye sâde.

Past root, plus “e” which is called the objective part, plus the auxiliary verb “budan” in simple past tense.

خب حالا می‌خوام در مورد فعل خوردن ماضی بعیدش رو بسازیم.

xob hâlâ mi‌xam dar mowred-e fe'l-e xordan mâzi-ye ba'ideš ro besâziyam.

Ok, now I want to make the mazi baeed of the verb “khordan”.

و صرف فعل بودن.

va sarf-e fe'l-e budan.

and the sarf of the verb “budan”.

فعل بودن استثنا ست؛ و به شکل گذشته ساده استفاده میشه.

fe'l-e budan estesnâ st؛ va be šekl-e gozašte-ye sâde estefâde miše.

The verb “budan” is an exception, and is used in the simple past form.

فعل های آماده کرده بودم، زنگ زده بودم، هر دو ماضی بعیده.

fe'l hâ-ye âmâde karde budam، zang zade budam، har do mâzi-ye ba'ide.

The verbs “amade karde budam” and “zang zade budam” are both mazi baeed.