noun لَبخَند / labxand

ماگزوه در حیاط خانه ی با سقف ابی نشسته بود و داشت یک کتاب داستان از مدرسه می خواند. توماس امد و کنارش نشست. توماس پرسید،" موضوع داستان چیست؟" ماگزوه در جواب گفت،" داستان در مورد پسری است که معلم شد. توماس پرسید،" اسم ان پسر چیست؟" ماگزوه با لبخند گفت،" اسم ان پسر ماگزوه است."

mâgozve dar haiyât-e xâne -e bâ saqf-e âbi nešaste bud va dâšt yek ketâb dâstân az madrese mi xând. tumâs âmad va kenâreš nešast. tumâs porsid،" mowzu'-e dâstân čist؟" mâgozve dar javâb goft،" dâstân dar mored-e pesari ast ke mo'alem šod. tumâs porsid،" esm-e ân pesar čist؟" mâgozve bâ labxand goft،" esm-e ân pesar mâgozve ast."

Magozwe was sitting in the yard at the house with the green roof, reading a storybook from school. Thomas came up and sat next to him. "What is the story about?" asked Thomas. "It's about a boy who becomes a teacher," replied Magozwe. "What's the boy's name?" asked Thomas. "His name is Magozwe," said Magozwe with a smile.

یکروز پدر سیمبگویره دیرتر از همیشه به خانه آمد. او صدا زد،" دخترم کجایی؟" سیمبگویره به سمت پدرش دوید. وقتی که دید پدرش دست زنی را گرفته بی حرکت ایستاد." دخترم، من می‌خواهم که تو شخص خاصی را ملاقات کنی. با لبخند گفت،" این آنیتاست".

yekruz pedar-e simbegviere dirtar az hamiše be xâne âmad. u sedâ zad،" doxtaram kojâyi؟" simbegviere be samt-e pedareš david. vaqti ke did pedareš dast-e zani râ gerefte bi harekat istâd." doxtaram، man mixâham ke to šaxs-e xâssi râ molâqât koni. bâ labxand goft،" in ânitâst".

One day, Simbegwire's father came home later than usual. "Where are you my child?" he called. Simbegwire ran to her father. She stopped still when she saw that he was holding a woman's hand. "I want you to meet someone special, my child. This is Anita," he said smiling.

موقع نگرانی لبخندهاش، دل ما و کلاه قرمزی رو آروم می‌کنه.

mowqe'-e negarâni labxandheš، del-e mâ va kolâh qermezi ro ârum mi‌kone.

When anxious, her smiles calm our and Kolah Ghermezi’s hearts.

با صدای مادربزرگ از جا پریدم وقتی که گفت،" تو داری چه کار می کنی؟ عجله کن و عصایم را برایم بیاور." من با عجله با عصای مادربزرگ به بیرون رفتم. مادربزرگ پرسید،" تو به چی داری میخندی؟" سوال مادربزرگ به من فهماند که من هنوز به خاطر کشف مکان جادویی مادربزرگ لبخند بر لب دارم.

bâ sedâ-ye mâdarbozorg az jâ paridam vaqti ke goft،" to dâri če kâr mi koni؟ ajale kon va asâyam râ barayam biyâvor." man bâ ajale bâ asâ-ye mâdarbozorg be birun raftam. mâdarbozorg porsid،" to be či dâri mixandi؟" so'âl-e mâdarbozorg be man fahmând ke man hanuz be xâter-e kašf-e makân-e jâduii-ye mâdarbozorg labxand bar lab dâram.

Grandma's voice startled me when she called, "What are you doing? Hurry up and bring me the stick." I hurried out with her walking stick. "What are you smiling about?" Grandma asked. Her question made me realise that I was still smiling at the discovery of her magic place.

لبخند اومد رو لب مث فیلما

labxand umad ru lab mes-e filma

A smile appeared on my lips, like in the movies.

و من با لبخند ازش تشکر کردم

va man bâ labxand azaš tašakkor kardam