بهترین زمان مورد علاقه ی او در طول روز، زمان غروب بود. زمانی که خیلی تاریک می شد و نمی شد گیاهان را دید، وانگاری می دانست که دیگر باید به خانه برگردد. او از کنار رودخانه ها و مسیرهای باریکی که در بین زمین های کشاورزی بود رد می شد.behtarin zamân-e mowrede alâqe -e u dar tule ruz، zamân-e ğorub bud. zamâni ke xeyli târik mi šod va nemi šod giyâhan râ did، vângâri mi dânest ke digar bâyad be xâne bargardad. u az kenâr-e rudxâne hâ va masirhâ-ye bâriki ke dar beyne zamin hâ-ye kešâvarzi bud rad mi šod.
Her favourite time of day was just after sunset. When it got too dark to see the plants, Wangari knew it was time to go home. She would follow the narrow paths through the fields, crossing rivers as she went.
هفته بعد، آنیتا، سیمبگویره، عمه و پسر عمه هایش را به صرف عصرانه به خانه دعوت کرد. عجب ضیافتی! آنیتا تمام غذاهای مورد علاقه سیمبگویره را آماده کرده بود، و همگی تا جایی که جا داشتند از آن ها خوردند. سپس بچه ها در حالیکه بزرگترها مشغول صحبت بودند سرگرم بازی شدند. سیمبگویره احساس شادی و شجاعت کرد. او زود تصمیم گرفت، خیلی زود، خانه برگردد و با پدر و نامادریش زندگی کند.hafte-ye ba'd، ânitâ، simbegviere، amme va pesar amme hâyeš râ be sarf-e asrâne be xâne da'vat kard. ajab ziyâfati! ânitâ tamâm-e ğazâhâ-ye mowrede alâqe-ye simbegviere râ âmâde karde bud، va hamegi tâ jâyi ke jâ dâštand az ân hâ xordand. sepas bačče hâ dar hâli ke bozorgtarhâ mašğul-e sohbat budand sargarm-e bâzi šodand. simbegviere ehsâs-e šâdi va šojâ'at kard. u zud tasmim gereft، xeyli zud، xâne bargardad va bâ pedar va nâmâdarieš zendegi konad.
The next week, Anita invited Simbegwire, with her cousins and aunt, to the house for a meal. What a feast! Anita prepared all of Simbegwire's favourite foods, and everyone ate until they were full. Then the children played while the adults talked. Simbegwire felt happy and brave. She decided that soon, very soon, she would return home to live with her father and her stepmother.