verb وَقت داشتَن / vaqt dâštan

IPA: /væɣt dɒːʃtæn/ compound verb ofوَقت / vaqtandداشتَن / dâštan

From our corpus

وسط هفته هر کس میاد کافه، وقت داره که بشینه و به در و دیوار نگاه کنه

vasat-e hafte har kas miyâad kâfe، vaqt dâre ke bešine va be dar va divâr negâh kone

Whoever comes to the café in the middle of the week, has time to sit and look at the surroundings…

زندگی سیمبگویره تغییر کرد. او دیگر وقت نداشت که صبح کنار پدرش بنشیند. آنیتا کارهای خانه خیلی زیادی به او می‌داد در حدی که بعد از ظهرها برای انجام تکالیفش خیلی خسته بود. او بعد از خوردن شام یکراست به رختخواب می‌رفت. تنها چیزی که به او آرامش می‌داد پتوی رنگارنگی بود که مادرش به او داده بود. پدر سیمبگویره متوجه نبود که دخترش شاد به نظر نمی‌رسد.

zendegi-ye simbegviere tağiir kard. u digar vaqt nadâšt ke sobh kenâr-e pedareš benešinad. ânitâ kârhâ-ye xâne-ye xeyli ziyâdi be u midâd dar hadi ke ba'd az zohrhâ barâye anjâm-e takâlifeš xeyli xaste bud. u ba'd az xordan-e šâm yekrâst be raxtexâb miraft. tanhâ čizi ke be u ârâmeš midâd patu-ye rangârangi bud ke mâdareš be u dâde bud. pedar-e simbegviere motavajeh nabud ke doxtareš šâd be nazar nemiresad.

Simbegwire's life changed. She no longer had time to sit with her father in the mornings. Anita gave her so many household chores that she was too tired to do her school work in the evenings. She went straight to bed after dinner. Her only comfort was the colourful blanket her mother gave her. Simbegwire's father did not seem to notice that his daughter was unhappy.