noun پِسَرعَمّه / pesar'amme

هفته بعد، آنیتا، سیمبگویره، عمه و پسر عمه هایش را به صرف عصرانه به خانه دعوت کرد. عجب ضیافتی! آنیتا تمام غذاهای مورد علاقه سیمبگویره را آماده کرده بود، و همگی تا جایی که جا داشتند از آن ها خوردند. سپس بچه ها در حالیکه بزرگترها مشغول صحبت بودند سرگرم بازی شدند. سیمبگویره احساس شادی و شجاعت کرد. او زود تصمیم گرفت، خیلی زود، خانه برگردد و با پدر و نامادریش زندگی کند.

hafte-ye ba'd، ânitâ، simbegviere، amme va pesar amme hâyeš râ be sarf-e asrâne be xâne da'vat kard. ajab ziyâfati! ânitâ tamâm-e ğazâhâ-ye mowrede alâqe-ye simbegviere râ âmâde karde bud، va hamegi tâ jâyi ke jâ dâštand az ân hâ xordand. sepas bačče hâ dar hâli ke bozorgtarhâ mašğul-e sohbat budand sargarm-e bâzi šodand. simbegviere ehsâs-e šâdi va šojâ'at kard. u zud tasmim gereft، xeyli zud، xâne bargardad va bâ pedar va nâmâdarieš zendegi konad.

The next week, Anita invited Simbegwire, with her cousins and aunt, to the house for a meal. What a feast! Anita prepared all of Simbegwire's favourite foods, and everyone ate until they were full. Then the children played while the adults talked. Simbegwire felt happy and brave. She decided that soon, very soon, she would return home to live with her father and her stepmother.