وقتی که نزدیک خانه بودند، نوزیبله دستش را روی گردنش گذاشت. او گردنبندش را فراموش کرده بود! او از دوستانش خواهش کرد،" خواهش می کنم با من بیایید!" ولی دوستانش گفتند الان خیلی دیر وقت است.vaqti ke nazdik-e xâne budand، nuzibele dasteš râ ru-ye gardaneš gozâšt. u gardanbandeš râ farâmuš karde bud! u az dustaneš xâheš kard،" xâheš mi konam bâ man biyâyid!" vali dustaneš goftand alân xeyli dir vaqt ast.
When they were nearly home, Nozibele put her hand to her neck. She had forgotten her necklace! "Please come back with me!" she begged her friends. But her friends said it was too late.
بنابراین نوزیبله تنهایی به رودخانه برگشت. گردنبندش را پیدا کرد و با عجله به خانه برگشت. ولی او در تاریکی گم شد.banâbar in nuzibele tanhâyi be rudxâne bargašt. gardanbandeš râ peydâ kard va bâ ajale be xâne bargašt. vali u dar târiki gom šod.
So Nozibele went back to the river alone. She found her necklace and hurried home. But she got lost in the dark.