adjective گُستاخ / gostâx

در طول ماهی که سپری شد پسرهای بی خانمان عادت داشتند توماس را در اطراف ببینند. او دوست داشت که با مردم صحبت کند، مخصوصا افرادی که در خیابان زندگی می کنند. توماس به داستان زندگی مردم گوش می داد. او جدی و صبور بود، هیچوقت گستاخ و بی ادب نبود. بعضی از پسران شروع به رفتن به ان خانه ی زرد و ابی برای گرفتن غذا در نیمروز کردند.

dar tule mâhi ke separi šod pesarhâ-ye bi xânemân âdat dâštand tumâs râ dar atrâf bebinand. u dust dâšt ke bâ mardom sohbat konad، maxsusan afrâdi ke dar xiyâbân zendegi mi konand. tumâs be dâstân-e zendegi-ye mardom guš mi dâd. u jedi va sabur bud، hič vaqt gostâx va bi yadab nabud. ba'zi az pesaran šoru' be raftan be ân xâne -e zard va âbi barâye gereftan-e ğazâ dar nimruz kardand.

Over the months that followed, the homeless boys got used to seeing Thomas around. He liked to talk to people, especially people living on the streets. Thomas listened to the stories of people's lives. He was serious and patient, never rude or disrespectful. Some of the boys started going to the yellow and blue house to get food at midday.