verb اِجازه دادَن / ejâze dâdan
IPA: /ed͡ʒɒːze dɒːdæn/ compound verb ofاِجازه / ejâzeandدادَن / dâdan
From our corpus
من همان کسی هستم که با باز کردن پنجره اجازه میدهم که نور خورشید به داخل بیاید.man hamân kasi hastam ke bâ bâz kardan-e panjere ejâze mideham ke nur-e xoršid be dâxel biyâyad.
I am the one who lets in the sun.
پدرش هر روز به دیدن او می رفت. سرانجام او با آنیتا رفت. او دستش را دراز کرد که دستان سیمبگویره را بگیرد. او گریه کرد و گفت :" من خیلی متاسفم کوچولو، من اشتباه کردم. به من اجازه می دهی که دوباره امتحان کنم؟» سیمبگویره به پدرش و صورت نگرانش نگاه کرد. سپس به آرامی به سمت آنیتا قدم برداشت و دستانش را دور او حلقه کرد.pedareš har ruz be didan-e u mi raft. saranjâm u bâ ânitâ raft. u dasteš râ derâz kard ke dastan-e simbegviere râ begirad. u gerye kard va goft :" man xeyli moteassefam kučulu، man eštebâh kardam. be man ejâze mi dehi ke dobâre emtehân konam؟» simbegviere be pedareš va surat-e negarâneš negâh kard. sepas be ârâmi be samt-e ânitâ qadam bardâšt va dastaneš râ dowr-e-ye u halqe kard.
Her father visited her every day. Eventually, he came with Anita. She reached out for Simbegwire's hand. "I'm so sorry little one, I was wrong," she cried. "Will you let me try again?" Simbegwire looked at her father and his worried face. Then she stepped forward slowly and put her arms around Anita.