adverb آنقَدر / ânqadr

این داستان نگده پرنده عسل نما و مرد حریصی به نام گینگیله می باشد. یکروز زمانی که گینگیله برای شکار بیرون رفته بود صدای نگده را شنید. خیال خوردن عسل، دهان گینگیله را آب انداخت. او ایستاد و با دقت گوش کرد و آنقدر جستجو کرد تا اینکه بالاخره پرنده را در بالای درخت دید." جیک جیک- جیک جیک- جیک جیک"، صدای حرکت پرنده روی برگ ها شنیده می شد، وقتی که از این درخت به آن درخت می پرید. او" جیک جیک- جیک جیک- جیک جیک" می کرد، و هر از گاهی متوقف می شد تا اینکه مطمئن شود که گینگیله دارد او را دنبال می کند.

in dâstân-e negede parande-ye asal namâ va mard-e harisi be nâm-e gingile mi bâšad. yekruz zamâni ke gingile barâye šekâr birun rafte bud sedâ-ye negede râ šenid. xiyâl-e xordan-e asal، dahân-e gingile râ âb andâxt. u istâd va bâ deqqat guš kard va ânqadr jostoju kard tâ inke belâxare parande râ dar bâlâ-ye deraxt did." jik jik- jik jik- jik jik"، sedâ-ye harekat-e parande ru-ye barg hâ šenide mi šod، vaqti ke az in deraxt be ân deraxt mi parid. u" jik-e jik- jik jik- jik jik" mi kard، va har az gâhi motevaqef mi šad tâ inke motma'en šuad ke gingile dârad u râ donbâl mi konad.

This is the story of Ngede, the Honeyguide, and a greedy young man named Gingile. One day while Gingile was out hunting he heard the call of Ngede. Gingile's mouth began to water at the thought of honey. He stopped and listened carefully, searching until he saw the bird in the branches above his head. "Chitik-chitik-chitik," the little bird rattled, as he flew to the next tree, and the next. "Chitik, chitik, chitik," he called, stopping from time to time to be sure that Gingile followed.

باید مثلا فرض کنید بگم که یه گنبدیه که آدم توش انقدره.

bâyad masalan farz konid begam ke ye gonbadiye ke âdam tuš ânqadre.

یا می‌تونم بگم که یه فضاییه که آدم توش انقدره.

yâ mitunam begam ke ye fazâyiye ke âdam tuš ânqadre.

وقتی نگاه می‌کنم انقدر کاربری جدید برای انسان جدید، برای همین جوون جدید توی دنیا هست که ما ازش غافلیم. ما نساختیم.

vaqti negâh mikonam ânqadr kârbari-ye jadid barâye ensân-e jadid، barâye hamin javun-e jadid tuye doniyâ hast ke mâ azaš ğâfelim. mâ nasâxtim.

انقدر این طولانی می‌شه که یه سکانسش درحقیقت مثلا بگم ویژه ای نیست که مثلا یه مرتبه چیز کنم.

ânqadr in tulâni miše ke ye sekânseš darhaqiqat masalan begam viže i nist ke masalan ye martabe čiz konam.