بهترین زمان مورد علاقه ی او در طول روز، زمان غروب بود. زمانی که خیلی تاریک می شد و نمی شد گیاهان را دید، وانگاری می دانست که دیگر باید به خانه برگردد. او از کنار رودخانه ها و مسیرهای باریکی که در بین زمین های کشاورزی بود رد می شد.behtarin zamân-e mowrede alâqe -e u dar tule ruz، zamân-e ğorub bud. zamâni ke xeyli târik mi šod va nemi šod giyâhan râ did، vângâri mi dânest ke digar bâyad be xâne bargardad. u az kenâr-e rudxâne hâ va masirhâ-ye bâriki ke dar beyne zamin hâ-ye kešâvarzi bud rad mi šod.
Her favourite time of day was just after sunset. When it got too dark to see the plants, Wangari knew it was time to go home. She would follow the narrow paths through the fields, crossing rivers as she went.