Back to the wordadverb دیگَر / digar
حالا اگر بچه همانقدر کوچک می ماند همه چیز می توانست متفاوت باشد. اما ان کره خر بزرگ و بزرگتر شد تا اینکه دیگر نمی توانست روی کمر مادرش جا بگیرد. و با اینکه خیلی تلاش می کرد نمی توانست مانند یک انسان عمل کند. مادرش اغلب خسته و درمانده بود. بعضی وقت ها او را مجبور می کرد کارهایی انجام دهد که مخصوص حیوانات است.hâlâ agar bačče hamânqadr kučak mi mând hame čiz mi tavânest motefâvet bâšad. ammâ ân korre xar bozorg va bozorgtar šod tâ inke digar nemi tavânest ru-ye kamar-e mâdareš jâ begirad. va bâ inke xeyli talâš mi kard nemi tavânest mânand-e yek ensân amal konad. mâdareš ağlab xaste va darmânde bud. ba'zi vaqt hâ u râ majbur mi kard kârhâyi anjâm dehad ke maxsus-e heyvânat ast.
Now, if the child had stayed that same, small size, everything might have been different. But the donkey child grew and grew until he could no longer fit on his mother's back. And no matter how hard he tried, he could not behave like a human being. His mother was often tired and frustrated. Sometimes she made him do work meant for animals.
در اخر رحیم از ما عذرخواهی کرد. و این قول را داد:" من دیگر هیچوقت اینقدر پرخوری نخواهم کرد." و ما هم حرفش را باور کردیم.dar âxar rahim az mâ ozrxâhi kard. va in qowl râ dâd:" man digar hič vaqt inqadr porxori naxâham kard." va mâ ham harfeš râ bâvar kardim.
Later, Rahim says sorry to us. "I will never be so greedy again," he promises. And we all believe him.
بخاطر به وجود اومدن نونهای صنعتی و کارخانهها، دیگر بانوان کمتر لازم میشن که رغبت به پخت نون محلی بدن.bexâter-e be vojud umadan-e nunhâ-ye san'ati va kârxânehâ، digar bânuan kamtar lâzem mišan ke reğbat be poxt-e nun-e mahalli bedan.
Because of the introduction of industrial bread and the factories, women have less interest in making homemade bread.
بعد از ان او دیگر گرسنه نیست و خوشحال است.ba'd az an u digar gorosne nist va xošhâl ast.
After that he is no longer hungry, and he is happy.
اما گوشی را دست اصولگرا و اصلاح طلب داد؛ که عده قابل اعتنایی از مردم، دیگر روی آن ها حساب نمیکنند و باید برای ساختارها چاره ای شود.ammâ guši râ dast-e osulgarâ va eslâh talab dâd؛ ke edde-ye qâbele e'tenâyi az mardom، digar ru-ye ân hâ hesâb nemikonand va bâyad barâye sâxtârhâ čâre i šuad.
But it communicated to the Principlists and the Reformists that a notable number of people no longer count on them, and one should think of a solution for the structures.
بهترین زمان مورد علاقه ی او در طول روز، زمان غروب بود. زمانی که خیلی تاریک می شد و نمی شد گیاهان را دید، وانگاری می دانست که دیگر باید به خانه برگردد. او از کنار رودخانه ها و مسیرهای باریکی که در بین زمین های کشاورزی بود رد می شد.behtarin zamân-e mowrede alâqe -e u dar tule ruz، zamân-e ğorub bud. zamâni ke xeyli târik mi šod va nemi šod giyâhan râ did، vângâri mi dânest ke digar bâyad be xâne bargardad. u az kenâr-e rudxâne hâ va masirhâ-ye bâriki ke dar beyne zamin hâ-ye kešâvarzi bud rad mi šod.
Her favourite time of day was just after sunset. When it got too dark to see the plants, Wangari knew it was time to go home. She would follow the narrow paths through the fields, crossing rivers as she went.
وقتی که تحصیلاتش به پایان رسید، به کنیا برگشت. ولی شهرش تغییر کرده بود. مزرعه های خیلی بزرگ در طول زمین گسترده شده بودند. زن ها دیگر هیزم برای اشپزی نداشتند. مردم فقیر بودند و بچه ها گرسنه.vaqti ke tahsilateš be pâyân resid، be keniyâ bargašt. vali šahreš tağiir karde bud. mazra'e hâ-ye xeyli bozorg dar tule zamin gostarde šode budand. zan hâ digar hizom barâye âšpazi nadâštand. mardom faqir budand va bačče hâ gorosne.
When she had finished her studies, she returned to Kenya. But her country had changed. Huge farms stretched across the land. Women had no wood to make cooking fires. The people were poor and the children were hungry.
زندگی سیمبگویره تغییر کرد. او دیگر وقت نداشت که صبح کنار پدرش بنشیند. آنیتا کارهای خانه خیلی زیادی به او میداد در حدی که بعد از ظهرها برای انجام تکالیفش خیلی خسته بود. او بعد از خوردن شام یکراست به رختخواب میرفت. تنها چیزی که به او آرامش میداد پتوی رنگارنگی بود که مادرش به او داده بود. پدر سیمبگویره متوجه نبود که دخترش شاد به نظر نمیرسد.zendegi-ye simbegviere tağiir kard. u digar vaqt nadâšt ke sobh kenâr-e pedareš benešinad. ânitâ kârhâ-ye xâne-ye xeyli ziyâdi be u midâd dar hadi ke ba'd az zohrhâ barâye anjâm-e takâlifeš xeyli xaste bud. u ba'd az xordan-e šâm yekrâst be raxtexâb miraft. tanhâ čizi ke be u ârâmeš midâd patu-ye rangârangi bud ke mâdareš be u dâde bud. pedar-e simbegviere motavajeh nabud ke doxtareš šâd be nazar nemiresad.
Simbegwire's life changed. She no longer had time to sit with her father in the mornings. Anita gave her so many household chores that she was too tired to do her school work in the evenings. She went straight to bed after dinner. Her only comfort was the colourful blanket her mother gave her. Simbegwire's father did not seem to notice that his daughter was unhappy.
وقتی که غروب شد، از یک درخت بلند نزدیک رود بالا رفت و در شاخه ها برای خودش تختی درست کرد. تا زمانی که به خواب رفت آواز میخواند:" مامان، مامان، تو من را رها کردی. تو مرا رها کردی و دیگر هیچوقت بر نگشتی. پدر دیگر من را دوست ندارد. مامان، تو کی بر میگردی؟ تو منو رها کردی."vaqti ke ğorub šod، az yek deraxt-e boland-e nazdik-e rud bâlâ raft va dar šâxe hâ barâye xodeš taxti dorost kard. tâ zamâni ke be xâb raft âvâz mixând:" mâmân، mâmân، to man râ rahâ kardi. to marâ rahâ kardi va digar hič vaqt bar nagašti. pedar digar man râ dust nadârad. mâmân، to key bar migardi؟ to mano rahâ kardi."
When it came to evening, she climbed a tall tree near a stream and made a bed for herself in the branches. As she went to sleep, she sang: "Maama, maama, maama, you left me. You left me and never came back. Father doesn't love me anymore. Mother, when are you coming back? You left me."
وقتی که غروب شد، از یک درخت بلند نزدیک رود بالا رفت و در شاخه ها برای خودش تختی درست کرد. تا زمانی که به خواب رفت آواز میخواند:" مامان، مامان، تو من را رها کردی. تو مرا رها کردی و دیگر هیچوقت بر نگشتی. پدر دیگر من را دوست ندارد. مامان، تو کی بر میگردی؟ تو منو رها کردی."vaqti ke ğorub šod، az yek deraxt-e boland-e nazdik-e rud bâlâ raft va dar šâxe hâ barâye xodeš taxti dorost kard. tâ zamâni ke be xâb raft âvâz mixând:" mâmân، mâmân، to man râ rahâ kardi. to marâ rahâ kardi va digar hič vaqt bar nagašti. pedar digar man râ dust nadârad. mâmân، to key bar migardi؟ to mano rahâ kardi."
When it came to evening, she climbed a tall tree near a stream and made a bed for herself in the branches. As she went to sleep, she sang: "Maama, maama, maama, you left me. You left me and never came back. Father doesn't love me anymore. Mother, when are you coming back? You left me."
چند هفته بعد یک روز گینگیله دوباره صدای نگده را شنید. او عسل خوشمزه را به یاد آورد، و یک بار دیگر مشتاقانه آن پرنده را دنبال کرد. بعد از اینکه گینگیله را در طول جنگل هدایت کرد، نگده ایستاد تا روی یک درخت تیغ دار چتر مانند استراحت کند. گینگیله فکر کرد،" آهان"." کندو باید در این درخت باشد." او سریعا آتش کوچکش را درست کرد و شروع به بالا رفتن کرد، شاخه دود دار را با دندانش گرفت. نگده نشست و تماشا کرد.čand hafte ba'd yek ruz gingile dobâre sedâ-ye negede râ šenid. u asal-e xošmaze râ be iad âvord، va yek bâr-e digar moštâqâne ân parande râ donbâl kard. ba'd az inke gingile râ dar tul-e jangal hedâyat kard، negede istâd tâ ru-ye yek deraxt-e tiğ dâr-e čatr mânand esterâhat konad. gingile fekr kard،" âhân"." kandu bâyad dar in deraxt bâšad." u sari'an âtaš-e kučakeš râ dorost kard va šoru' be bâlâ raftan kard، šâxe-ye dud dâr râ bâ dandâneš gereft. negede nešast va tamâšâ kard.
One day several weeks later Gingile again heard the honey call of Ngede. He remembered the delicious honey, and eagerly followed the bird once again. After leading Gingile along the edge of the forest, Ngede stopped to rest in a great umbrella thorn. "Ahh," thought Gingile. "The hive must be in this tree." He quickly made his small fire and began to climb, the smoking branch in his teeth. Ngede sat and watched.
بعد از ظهر همان روز مادر و پدر و مادربزرگم مرا صدا زدند. من دلیلش را می دانستم. ان شب وقتی که دراز کشیده بودم که بخوابم، میدانستم که دیگر نمی توانم هیچوقت دوباره، نه از مادربزرگ، نه از پدر و مادرم و نه از هیچکس دیگر دزدی کنم.ba'd az zohr-e hamân ruz mâdar va pedar va mâdarbozorgam marâ sedâ zadand. man dalileš râ mi dânestam. ân šab vaqti ke derâz kešide budam ke bexâbam، midânestam ke digar nemi tavânam hič vaqt dobâre، na az mâdarbozorg، na az pedar va mâdaram va na az hičkas-e digar dozdi konam.
Later that evening I was called by my mother and father, and Grandma. I knew why. That night as I lay down to sleep, I knew I could never steal again, not from grandma, not from my parents, and certainly not from anyone else.
یک روز، دیگر نتوانست طاقت بیاورد. برادرهایش به او هشدار دادند که بیرون نرود.yek ruz، digar natavânest tâqat biyâvorad. barâdarhâyeš be u hošdâr dâdand ke birun naruad.
One day the longing was too strong. His brothers warned him...
اما دیگر خیلی دیر شده بود! او در اثر افتاب سوزان ذوب شد.ammâ digar xeyli dir šode bud! u dar asare âftâb-e suzân zub šod.
But it was too late! He melted in the hot sun.
در دیدار با گروهی از اساتید دانشگاه بار دیگر تاکید کرد که ایران با آمریکا مذاکره نمیکندdar didâr bâ goruhi az asâtid-e dânešgâh bâr-e digar ta'kid kard ke irân bâ âmrikâ mozâkere nemikonad
in a meeting with a group of university professors, once again asserted that Iran will not negotiate with America.
اسب های دیگر برای زایش این اسب نوزاد جشن گرفتند.asb hâ-ye digar barâye zâyeš-e in asb-e nowzâd jašn gereftand.
The other horses celebrated the birth of this baby horse;
دستان من دیگر ضعیف نیست.dastan-e man digar za'if nist.
My hands are no longer weak.
برای مردم کشورهای دیگر داشته و در روند تجارت جهانی، اخلال کرده استbarâye mardom-e kešvarhâ-ye digar dâšte va dar ravand-e tejârat-e jahâni، exlâl karde ast
for the people of other countries and has caused a disruption in the state of global trade.
چاش چهار کشور ساحلی دیگر دریای خزر کنوانسیون رژیم حقوقی دریای خزر را به امضا رساندند ____ čahâr kešvar-e sâheli-ye digar-e daria-ye xazar konvânsiown-e režim-e hoquqi-ye daria-ye xazar râ be emzâ resândand
the other four coastal countries of the Caspian Sea, signed the Convention on the Legal Status of the Caspian Sea.
دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم میرودdigar ____ az man nešân kaz del nešânam miruad
Don’t ask about my whereabouts anymore, because my heart leaves with any sign of me.