noun عَصَب / asab

IPA: /æsæb/

یعنی، تخریب عصب بینایی تا جایی که، دیگه فرد کلا نابینا می‌شه.

ya'ni، taxrib-e asab-e binâyi tâ jâyi ke، dige fard kolan nâbinâ miše.

meaning that it continues damaging the optic nerve until the person is blind,

ولی وقتی که این عصب بینایی، یعنی، رابط بین شبکیه چشم و مغز، سلول‌های مغزی، از کار بیفته؛

vali vaqti ke in asab-e binâyi، ya'ni، râbet-e beyn-e šabakiye-ye češm va mağz، sellulhâ-ye mağzi، az kâr biofte؛

But when the optic nerve, meaning the connection between the retina and the brain cells, stops working,

Wiktionary