verb کَندَن / kandan
IPA: /kændæn/ present stem: کَن / kan past stem: کَند / kand
From our corpus
وقتی که انها همدیگر را ملاقات کردند، ماگزوه شروع به گفتن داستان زندگیش برای توماس کرد. ان داستان در مورد عمویش بود و اینکه چرا از دست او فرار کرده بود. توماس زیاد صحبت نکرد و به ماگزوه نگفت که چه کار کند، ولی همیشه با دقت گوش می داد. بعضی مواقع انها با هم حرف می زدند در حالیکه در ان خانه با سقف ابی غذا می خوردند.vaqti ke ânhâ hamdigar râ molâqât kardand، mâgozve šoru' be goftan-e dâstân-e zendegieš barâye tumâs kard. ân dâstân dar mored-e amuyeš bud va inke čerâ az dast-e u farâr karde bud. tumâs ziyâd sohbat nakard va be mâgozve nagoft ke če kâr kand، vali hamiše bâ deqqat guš mi dâd. ba'zi mavâqe' ânhâ bâ ham harf mi zadand dar hâli ke dar ân xâne bâ saqf-e âbi ğazâ mi xordand.
When they met, Magozwe began to tell his own story to Thomas. It was the story of his uncle and why he ran away. Thomas didn't talk a lot, and he didn't tell Magozwe what to do, but he always listened carefully. Sometimes they would talk while they ate at the house with the blue roof.
مرد دیگر ایستاد و گفت: مردها میتوانند چاه بکنند.mard-e digar istâd va goft: mardhâ mitavânand čâh bekanand.
Another man stood up and said, "The men will dig a well."