با کمرویی اما شجاعانه، دختر کوچک به ان زن نزدیک شد. خانواده ی ان دختر کوچک تصمیم گرفتند که" ما باید او را پیش خودمان نگه داریم. ما از او و کودکش مراقبت خواهیم کرد."bâ kamruiy ammâ šojâ'âne، doxtar-e kučak be ân zan nazdik šod. xânevâde -e ân doxtar-e kučak tasmim gereftand ke" mâ bâyad u râ piš-e xodemân negah dârim. mâ az u va kudakeš morâqebat xâhyam kard."
Shy but brave, the little girl moved nearer to the woman. "We must keep her with us," the little girl's people decided. "We'll keep her and her child safe."
بنابراین ان زن دوباره خودش را تنها یافت. او پیش خودش فکر کرد که با این بچه ی عجیب و غریب چه می تواند بکند. او فکر کرد که با خودش چه کند.banâbar in ân zan dobâre xodeš râ tanhâ yâft. u piš-e xodeš fekr kard ke bâ in bačče -e ajib v ğarib če mi tavânad bekonad. u fekr kard ke bâ xodeš če konad.
And so the woman found herself alone again. She wondered what to do with this awkward child. She wondered what to do with herself.